Geen hypersonische knal voor dinosaurusstaarten

Diplodosides – grote, herbivore dinosaurussen met lange nekken en staarten – waren mogelijk in staat om hun staarten te bewegen als schermstieren met snelheden tot 33 meter per seconde (meer dan 100 kilometer per uur), volgens een modelstudie gepubliceerd in het tijdschrift Natuur. Wetenschappelijke rapporten. Deze bevindingen zijn echter in tegenspraak met die van een eerdere studie, die suggereerde dat een hypothetische structuur die aan het uiteinde van een dubbele staart is bevestigd, zoals het plukje aan het uiteinde van een zweep, sneller kan bewegen dan de geluidssnelheid (340 meter per seconde). . ) en creëer een kleine supersonische knal.

Simon Conti en collega’s simuleerden dubbellaagse staartbewegingen met behulp van een model gebaseerd op vijf dubbellaagse fossiele exemplaren. De staart van het model is meer dan 12 meter lang, weegt 1.446 kilogram en bestaat uit 82 cilinders – die wervels voorstellen – die zijn bevestigd aan de basis van onbeweeglijke heupbeenderen. Wanneer de basis van de staart in een boog beweegt, genereert deze een zweepachtige beweging met een maximale snelheid van 33 meter per seconde – tien keer langzamer dan de rotatiesnelheid. De snelheid van het geluid In standaard lucht en erg langzaam om een ​​supersonische knal te creëren.

De auteurs testten of de staart van hun model bestand zou zijn tegen de stress van snel genoeg bewegen om een ​​hypersonische knal te creëren. Ze ontdekten dat de dunne, zweepachtige staart niet kon bewegen als A maximum snelheid 340 meter per seconde zonder te breken. De auteurs evalueerden vervolgens of het toevoegen van drie verschillende virtuele structuren van 1 meter lang – die het uiteinde van een zweep nabootsen – aan het uiteinde van het model het mogelijk zou kunnen maken om met de snelheid van het geluid te reizen zonder te scheuren.

De eerste structuur bestaat uit drie delen gemaakt van huid en keratine, de tweede bestaat uit gevlochten keratinestrengen en de derde heeft een vlegelachtige structuur bestaande uit Zacht weefsel. Geen van de rompen was bestand tegen de druk van een beweging met 340 meter per seconde zonder de staart te breken.

Samen suggereren de resultaten dat de tweezaadlobbige staarten misschien niet snel genoeg konden bewegen om de kleine, supersonische knal te creëren. De auteurs speculeren echter dat de doubletten hun spoelen nog steeds kunnen verplaatsen staarten Snel genoeg om te gebruiken als verdedigingswapen of om mee te vechten met andere duels.