Bevriezen, drogen en bestraling: hoe de mogelijkheid van leven op Mars te beoordelen?

Mars verschijnt als een oranjerode bol met donkere vlekken en witte kappen op beide polen.

Er zijn veel doelen voor een Mars-missie, hoewel een van de doelen is om wat monsters te verzamelen en terug te brengen naar de aarde. Maar wat gebeurt er als er al is? Leven op Mars? Welke maatregelen kunnen worden genomen om onze planeet te beschermen tegen buitenaardse microbiële vervuilingsbronnen?

Bovendien is het belangrijk om het leven op aarde niet te verwarren met het oorspronkelijke leven dat van Mars is meegebracht.

Deze overwegingen leidden tot de overweging hoe de effecten van uitdroging en bevriezing op de overleving van microbiële ioniserende straling op Mars het beste kunnen worden onderzocht. Veel soorten bacteriën en schimmels hebben veel strategieën waarmee ze uitdroging kunnen overleven in de vorm van sporen of wanneer ze gewoon uitgedroogd zijn als plantencellen.

Door middel van het onderzoek was het doel om de impact van het oppervlak van Mars op de microbiële kiemrust en levensvatbaarheid beter te begrijpen. Om dit te doen, dupliceerden wetenschappers de omstandigheden op Mars. Hierbij werd het effect van uitdroging en bevriezing op de overleving van ioniserende straling getest met zes modelmicro-organismen.

Organismen waren: plantencellen van twee soorten bacteriën (Deinococcus radiodurans, Escherichia coli), een giststam (gist gist), plantencellen en de drie sporen moeilijk soorten bacteriën (B. subtilis, B. megaterium, B. thuringiensis). Wetenschappers hebben ontdekt dat uitdroging en bevriezing de overleving van plantenmicro-organismen voor straling vergroten. Hier is er een sterke relatie tussen de processen van uitdroging, bevriezing en overleving door straling.

Onderzoek ontdekte bijvoorbeeld dat gedroogde en ingevroren cellen van bacteriën Deinococcus radiodurans Het was bestand tegen hoge niveaus van ioniserende straling (dit organisme vertoonde de hoogste niveaus van stralingsweerstand). Dit is een niveau dat overeenkomt met honderden miljoenen jaren achtergrondstraling op Mars. Dit omvat niveaus van maximaal 140 kg organismen in gevriesdroogde toestand. “Grijs” wordt gedefinieerd als de absorptie van één joule stralingsenergie per kilogram materie. Sterilisatie is meestal: Bereikt bij 15-25 kg.

Hieruit kunnen we concluderen dat als het leven op Mars al bestond, levende organismen op hen lijken D. radiodurans Cellen kunnen tot 280 miljoen jaar leven op het bevroren oppervlak van Mars. Bovendien zullen de grotere deeltjes veel langer overleven.

De implicaties van deze bevindingen zijn dat als er leven op Mars zou ontstaan, de kans groot is dat het tijdens toekomstige missies wordt gedetecteerd.

Aan de andere kant, aangezien sommige micro-organismen op ruimtevaartuigen en in de omgeving van een ruimteschip kunnen leven, is er een zeer reële mogelijkheid dat microben op aarde specifieke landingsplaatsen op Mars zullen besmetten.

Het is ook mogelijk dat sommige van de micro-organismen die van de aarde naar Mars zijn geïntroduceerd (overlevenden van Mars) naar de aarde zijn overgebracht. Dit zal een complexiteit introduceren bij het ontcijferen of deze organismen van de aarde of van Mars afkomstig zijn.

De resultaten van het onderzoek waren: Geplaatst in het tijdschrift astrobiologie. De titel van het artikel is “Effecten van uitdroging en bevriezing op de overleving van microbiële ioniserende straling: overwegingen voor het retourneren van een Marsmonster.”