Volledig gevaccineerde eerstelijnswerkers in de Verenigde Staten kunnen tijdens SARS-CoV-2 verminderde ernst, duur en virusuitscheiding ervaren.

In een recente studie gepubliceerd in Tijdschrift van de American Medical AssociationIn deze studie onderzochten onderzoekers het verband tussen twee of drie doses van het coronavirus 2019 (COVID-19)-vaccin en virale ladingen en symptomen tijdens infectie met verschillende varianten van het ernstige acute respiratoire syndroom coronavirus 2 (SARS-CoV-2). .

achtergrond

Op de gemeenschap gebaseerde cohortstudies hebben significante verminderingen gemeld van de ernst van de COVID-19-symptomen, de virusuitscheiding en de duur van de infectie na grootschalige COVID-9-vaccinatie-inspanningen. De opkomst van immuunontwijkende en zorgwekkende SARS-CoV-2-varianten en door vaccins geïnduceerde verminderde immuniteit verhoogt echter de incidentie van superinfectie, zij het met milde symptomen.

Milde of matige ernst van COVID-19 wordt waargenomen in de meeste gevallen van SARS-CoV-2-infectie, en men denkt dat dergelijke gevallen aanzienlijk bijdragen aan de verspreiding van COVID-19. Gegevens voor dergelijke gevallen, evenals informatie over routinematige gemeenschapstests en de aanwezigheid van meerdere SARS-CoV-2-varianten in een populatie, zijn echter beperkt. Deze gegevens zijn essentieel voor het begrijpen van de werkzaamheid van vaccins tegen ernstig besmettelijke SARS-CoV-2-varianten.

over studeren

In de huidige studie gebruikten onderzoekers een prospectief cohort van eerstelijnswerkers en essentiële werknemers in zes staten in de Verenigde Staten (VS) om de virologische en klinische kenmerken van SARS-CoV-2-infectie van de oorspronkelijke stam-, delta- en omicron-lijnen te bestuderen, en vergelijk klinische resultaten en virale ladingen. De studie onderzocht ook de relatie tussen twee en drie doses van het mRNA-vaccin en COVID-19-symptomen en -ernst, en virale belasting.

Eerstelijns- of essentiële werkers als individuen wiens beroep 20 of meer uren regelmatig contact met anderen vereist, zoals degenen die werkzaam zijn in de onderwijs-, medische, afvalbeheer- en transportsectoren. Gegevens bestonden uit sociodemografische kenmerken, geschiedenis van SARS-CoV-2-infectie en chronische medische aandoeningen. Met behulp van vaccinatiekaarten en online-enquêtes is informatie verzameld over de vaccinatiestatus tegen het coronavirus.

Elke week werden neusuitstrijkjes van de deelnemers verzameld en getest met behulp van reverse transcriptase-polymerase chain reaction (RT-PCR). Gehele genoomsequencing werd gebruikt om de virale afstamming te bepalen en kwantitatieve RT-PCR werd uitgevoerd om de virale lading te beoordelen. Voor monsters met een cyclusdrempelwaarde van meer dan 30 met specifieke virusstammen werden plaquevormende eenheden (PFU) op Vero-cellen gebruikt om de levensvatbaarheid van het virus te bepalen.

De klinische uitkomsten die in het onderzoek werden gemeten, waren de aanwezigheid en het aantal COVID-19-symptomen, de duur van de infectie, het aantal dagen dat ten minste een halve dag in bed lag, het aantal dagen afwezigheid van het werk en de vereisten voor medische zorg. De gemeten virale uitkomsten waren PFU-tellingen en virale lasten.

gevolgen

De resultaten meldden dat van de 1199 COVID-19-infecties in de groep de percentages infecties van de oorspronkelijke stam, delta-variant en Omicron-variant respectievelijk 14%, 24% en 62% waren. De ernst van de symptomen was gecorreleerd met vaccinatiedoses.

Personen die twee doses van het vaccin kregen, hadden minder symptomen tijdens delta-infectie dan niet-gevaccineerde personen. De derde dosis van het vaccin van één tot 21 weken vóór infectie verminderde de incidentie van koorts en koude rillingen en de duur van de symptomen aanzienlijk.

De ernst van de symptomen tijdens infectie met de Omicron-variant verschilde niet significant tussen personen die twee doses van het vaccin kregen en niet waren gevaccineerd. Personen die drie doses van het vaccin kregen, hadden echter significant minder kans om koorts en koude rillingen te krijgen of medische hulp nodig te hebben dan niet-gevaccineerde personen.

Virologische bevindingen gaven aan dat personen die 2-21 weken na de tweede vaccinatiedosis een delta- of omicron-infectie opliepen, een significant lagere virale last hadden dan niet-geïmmuniseerde personen. De virale belasting tijdens Omicron BA.1-infectie was hoger dan tijdens infectie met de oorspronkelijke stam en vergelijkbaar met de virale belasting van delta-infectie. Omicron-infectieperiodes waren korter en de symptomen waren milder.

De auteurs zijn van mening dat de hogere virale belasting in combinatie met de hogere frequentie van milde of asymptomatische gevallen de verhoogde overdraagbaarheid die werd waargenomen tijdens de ommicron-verspreiding zou kunnen verklaren.

conclusies

Over het algemeen gaf de studie aan dat twee of drie doses mRNA-vaccins minder dan 150 dagen voorafgaand aan SARS-CoV-2-infectie de ernst en duur van de virale last van delta- of omicron-infectie bij eerstelijnswerkers aanzienlijk verminderden. Vaccindoses verminderden ook de noodzaak om medische zorg te zoeken.

Volgens de auteurs zou de hogere overdraagbaarheid van Omicron-varianten verband kunnen houden met hogere virale ladingen en mildere symptomen tijdens Omicron-infectie in vergelijking met infectie met de oorspronkelijke stam.