De draaiingsas van Uranus ligt op zijn kant, komt dat door de satelliet?

Een interessante studie wees uit dat de extreme helling van Uranus het resultaat is van satellieten zoals de ringen van Saturnus.

Een internationaal onderzoeksteam, waaronder de Sorbonne-universiteit in Frankrijk en de universiteit van Pisa in Italië, publiceerde op de 14e een paper en voerde aan dat de rotatie-as van Uranus, die bijna op zijn kant lag, werd veroorzaakt door een gigantische satelliet.

De rotatie-as van de planeet Uranus in het zonnestelsel is 97,77 graden. Gezien het feit dat de kanteling van de rotatie-as van de andere planeten in het zonnestelsel ongeveer 30 graden is, is dit vrij ongebruikelijk.

De hypothese die constant naar voren is gebracht over de reden waarom de rotatie-as van Uranus gekanteld is, is de “gigantische impacttheorie”. Als bewijs dat het op andere planeten is gevonden, is de gigantische impacttheorie een factor in de kanteling van de rotatie-as van de planeet.

Maar de grootste zwakte van deze hypothese is het gebrek aan duidelijk bewijs en het kan niet worden geverifieerd vanwege het verdwijnen van de botsende satelliet. Voor Neptunus, dat een interne structuur en atmosferische samenstelling heeft die vergelijkbaar is met die van Uranus, is deze hypothese al verworpen, en het is moeilijk om de reuzeninslagtheorie losjes op Uranus toe te passen omdat de rotatieas ongeveer 28 graden is.

Onlangs zijn theorieën naar voren gekomen dat de rotatie-assen van Jupiter en Saturnus, die niet erg gekanteld zijn, een miljard jaar geleden meerdere keren zijn veranderd en het heden hebben bereikt. Wetenschappers beweren dat dit afhangt van de getijdenkracht van de gigantische manen van Jupiter en Saturnus.

Het onderzoeksteam is van mening dat deze hypothese de moeite waard is om op Uranus te testen. Het onderzoeksteam, dat een simulatie van de kantelas van de satelliet voorbereidde, analyseerde de interactie tussen de moeder en de maan over een periode van meer dan 4 miljard jaar, uitgaande van de aanwezigheid van de manen van Uranus op verschillende afstanden en massa’s.

Als er een satelliet zou zijn met een massa van 0,044% van die van Uranus (0,64% van de aarde, 52% van de maan), dan zou de rotatie-as van Uranus in miljoenen jaren eenvoudig meer dan 80 graden kantelen. Er is echter berekend dat de massa tot vier keer de massa is van de 27 manen die momenteel rond Uranus draaien, inclusief Titania.

Een functionaris van het onderzoeksteam zei: “Wanneer de helling van de rotatie-as dit niveau bereikt, wordt de verandering in de helling van de baan van de maan en de as van Uranus onstabiel.

Met andere woorden, het onderzoeksteam concludeerde dat de kanteling van de rotatie-as van Uranus bijna permanent vast was als deze op zijn kant viel toen de gigantische satelliet die in wisselwerking stond met de moeder, in botsing kwam en verdween. Ook in dit geval kan de afwezigheid van satellieten worden verklaard. Als we aannemen dat de massa van de gigantische satelliet is afgeleid van de simulatie en dat de baanradius meer dan 10 keer de straal van Uranus verandert, heeft dit scenario een waarschijnlijkheid van meer dan 80%.

Het onderzoeksteam erkende dat de hypothese dat een gigantische maan in botsing kwam met Uranus niet direct kon worden geverifieerd, evenals de theorie van de gigantische impact. We zijn echter van plan om te zien of de huidige satellieten van Uranus als leidraad kunnen dienen bij toekomstige simulaties.

Verslaggever Jeong Ian Angle @sputnik.kr