Ex-nazi-bewaker, 101, gevangen gezet voor medeplichtigheid aan moord met voorbedachten rade

Berlijn –

Een 101-jarige man is dinsdag in Duitsland veroordeeld voor 3.518 gevallen van medeplichtigheid aan moord wegens zijn diensttijd in het nazi-concentratiekamp Sachsenhausen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

De regionale rechtbank van Neurupin veroordeelde hem tot vijf jaar gevangenisstraf.

De man, door lokale media geïdentificeerd als Joseph S. Optreden als SS-bewaker in het kamp en medeplichtigheid aan het doden van duizenden gevangenen.

Tijdens het proces, dat in oktober begon, zei de man dat hij in de betreffende periode als landarbeider werkte in de buurt van Bas Walk in het noordoosten van Duitsland.

De rechtbank oordeelde echter dat vast stond dat hij tussen 1942 en 1945 in het kamp aan de rand van Berlijn werkte als dienstplichtig lid van de paramilitaire vleugel van de nazi-partij, meldt het Duitse persbureau (dpa).

“De rechtbank is tot de conclusie gekomen dat u, in tegenstelling tot wat u beweert, ongeveer drie jaar als bewaker in het concentratiekamp heeft gewerkt”, aldus het hoofd van de rechtbank, Udo Lichtermann, volgens het Duitse persbureau (dpa), eraan toevoegend dat de verdachte dit had gedaan. Hij hielp de nazi’s te terroriseren en te doden.

“Je hebt deze genocide vrijwillig gesteund door je activisme”, zei Lichterman.

Aanklagers baseerden hun zaak in hun zaak op documenten die betrekking hadden op een SS-bewaker met naam, geboortedatum en -plaats van de man, evenals andere documenten.

De gevangenisstraf van vijf jaar was in lijn met het verzoek van het openbaar ministerie. De gedaagde kan echter in beroep gaan tegen de uitspraak van de rechtbank.

Om organisatorische redenen vond het proces plaats in een gymnasium in Brandenburg/Havel, de woning van de 101-jarige. De man was slechts in beperkte mate geschikt om voor de rechtbank te verschijnen en kon slechts ongeveer twee en een half uur per dag deelnemen aan het proces. De proef werd meerdere keren onderbroken om gezondheidsredenen en verblijf in het ziekenhuis.

Ephraim Zuroff, hoofd van de nazi-jagers bij het Simon Wiesenthal Center-kantoor in Jeruzalem, vertelde The Associated Press dat de uitspraak “een boodschap stuurt dat als je dergelijke misdaden begaat, zelfs decennia later, je voor het gerecht kunt worden gebracht.”

“Het is erg belangrijk omdat het de familieleden van de slachtoffers sluit”, voegde Zurov eraan toe. “Het feit dat deze mensen plotseling het gevoel hebben dat hun verlies wordt aangepakt en het lijden van hun families dat ze in de kampen hebben verloren… is erg belangrijk.”

Sachsenhausen werd in 1936 net ten noorden van Berlijn gesticht als het eerste nieuwe kamp nadat Adolf Hitler de SS de volledige controle over het nazi-concentratiekampsysteem had verleend. Het was bedoeld als modelfaciliteit en trainingskamp voor het doolhofnetwerk dat door de nazi’s in Duitsland, Oostenrijk en de bezette gebieden was gebouwd.

Daar werden tussen 1936 en 1945 meer dan 200.000 mensen vastgehouden. Tienduizenden gevangenen stierven door honger, ziekte, dwangarbeid en andere oorzaken, evenals door medische experimenten en systematische SS-uitroeiing, waaronder beschieten, ophangen en vergassen.

Exacte cijfers voor de doden variëren, met hogere schattingen van ongeveer 100.000, hoewel geleerden suggereren dat cijfers van 40.000 tot 50.000 waarschijnlijk nauwkeuriger zijn.

In de beginjaren waren de meeste gevangenen ofwel politieke gevangenen ofwel criminele gevangenen, maar ook enkele Jehova’s Getuigen en homoseksuelen. De eerste grote groep Joodse gevangenen werd daar in 1938 gebracht na de zogenaamde Nacht van Gebroken Glas, of Kristallnacht, een antisemitische pogrom.

Tijdens de oorlog werd Sachsenhausen uitgebreid met Sovjet-krijgsgevangenen – duizenden genaamd – evenals anderen.

Net als in de andere kampen werden de Joodse gevangenen in Sachsenhausen geselecteerd voor een bijzonder harde behandeling, en de meeste van degenen die het overleefden, werden tegen 1942 naar het vernietigingskamp Auschwitz gestuurd.

Sachsenhausen werd in april 1945 bevrijd door de Sovjets, die er hun eigen brute kamp van maakten.

De uitspraak van dinsdag bouwt voort op een recent juridisch precedent in Duitsland dat aantoont dat iedereen die het nazikamp hielp, kan worden vervolgd voor deelname aan de moorden die daar zijn gepleegd.

In een andere zaak stond eind september een 96-jarige vrouw voor de rechter in het Noord-Duitse stadje Itzehoe. De vrouw, die naar verluidt tijdens de oorlog werkte als secretaresse van de SS-commandant in concentratiekamp Stutthof, werd beschuldigd van meer dan 11.000 moorden.