Watergate 50 jaar later: de laatste persoon die het licht uitdeed voordat de dieven arriveerden, herinnert zich de beruchte inbraak

Tegen middernacht op 17 juni 1972 doet de 21-jarige stagiair Bruce Gifner het licht uit terwijl hij het hoofdkantoor van het Democratisch Nationaal Comité (DNC) verlaat in het Watergate-kantoorgebouw in Washington, D.C.

Vandaag, terwijl Amerikanen het verijdelen van de overval vieren die uiteindelijk zal leiden tot de ondergang van de Amerikaanse president Richard Nixon, kan Jeffner nadrukkelijk zeggen: “Ik was de laatste persoon die legaal in het Watergate-kantoor was op de avond dat er werd ingebroken.”

De inwoner van Ohio bleef tot laat op kantoor, lang nadat alle anderen weg waren, en profiteerde van het vaste langeafstandsplan van de DNC om zijn voormalige en huidige vrienden, ouders en vriendinnen te bellen.

“Misschien begon ik rond 19.00 uur, en ik praatte en praatte en praatte alleen maar”, zei Givner, nu een 71-jarige Californische belastingadvocaat. “Ik sprak met minstens tien mensen, misschien meer.”

Met de badkamers in een gebied dat hem buiten het kantoor zou hebben afgesloten, besloot hij op het balkon te stappen en in de plantenbak te plassen omdat hij “dacht dat het de planten geen pijn zou doen”.

Wat Jeffner niet wist, was dat al zijn acties werden gevolgd door een groep potentiële dieven die samenspanden om de DNC-kantoren te bestormen en dat hij hun plannen dwarsboomde, en dat hij daarmee misschien de koers van de zaak had veranderd. Amerikaanse geschiedenis.

Gefner is slechts een van de tientallen en tientallen mensen die een of andere rol hebben gespeeld, direct of indirect, bij de bestorming van Watergate – de beroemdste poging tot diefstal in de geschiedenis van de VS.

Op deze datum, 50 jaar geleden, werden vijf mannen gearresteerd voor inbraak en beschuldigd van poging tot inbraak, poging tot onderschepping van telefoongesprekken en meer.

Maar het echte drama kwam later, met de ontdekking dat ze hadden gewerkt voor het Comité voor presidentiële herverkiezing, of CREEP, en hadden gehoopt materiaal te vinden dat de Republikeinse Partij zou helpen Nixon te herverkiezen voor een tweede termijn.

De daaropvolgende poging van Nixon om de rechtsgang te belemmeren door het FBI-onderzoek te dwarsbomen, zou leiden tot ongekende politieke hoorzittingen op televisie, strafrechtelijke veroordelingen van de belangrijkste assistenten van de president en zijn uiteindelijke ondergang.

oorsprong -poort

Een halve eeuw later lijkt de belangstelling voor Watergate niet te zijn afgenomen. Het is nog steeds het onderwerp van boeken, podcasts en entertainment, met een nieuwe serie over het schandaal genaamd Gaslit Met Julia Roberts en Sean Penn eerder dit jaar en nog een, Loodgieters van het Witte HuisMet Woody Harrelson en Justin Theroux op de weg.

Sindsdien is het achtervoegsel een “toegangspoort” geworden voor het schandaal van vandaag, en elke grote nieuwe politieke controverse die zich voordoet, wordt vaak vergeleken met de Watergate in omvang of ernst.

Maar de discontinuïteit op zich die de keten van gebeurtenissen op gang bracht, is ook een bron van magie, aangezien de oriëntatiepunten van de beroemde discontinuïteit nog steeds in een of andere vorm zijn.

Het Howard Johnson Hotel, waar voormalig FBI-agent Alfred Baldwin op de uitkijk stond naar Watergate-dieven vanuit kamer 723, is er niet meer. Het werd een studentenflat aan de George Washington University, maar werd verkocht aan een ontwikkelaar en is nu een gebouw voor gemengd gebruik dat appartementen en winkels op de begane grond combineert.

Watergate zelf is een enorm, vooruitstrevend complex met een kantoorgebouw, een hotel en flatgebouwen. Het Watergate Hotel, waar J. Gordon Lady en E. Howard Hunt het brein waren achter de inbraak vanuit kamer 214, waar ze rechtstreeks in het kantoor van de DNC konden kijken, is in verval. Het bleef zo ​​lang leeg staan ​​dat het een zesjarige renovatie van $ 125 miljoen in de VS onderging, heropend werd in 2016 en zijn banden met de politieke geschiedenis verstevigde.

We omarmen dit aspect echt. We schuwen het niet”, zegt Ali Lu, marketingdirecteur van Watergate.

“Het is iets dat hier is gebeurd. Dus bij de verbouwing en rebranding wilden we deel uitmaken van onze identiteit.”

Kamer 214 is bijvoorbeeld omgevormd tot een “schandaalkamer” die is ingericht om “de geest van de jaren ’70 op te roepen” met de toevoeging van items zoals een verrekijker, een handmatige typemachine en twee aangepaste “bedekkende” gewaden.

“Je hoeft niet in te breken” staat op de sleutelkaarten van de gasten en de receptie deelt pennen uit met de tekst “stolen from the Watergate”.

Het voormalige DNC-kantoor is nu een historische plek

Wat betreft de locatie van de inbraak, het kantoor van het Democratisch Nationaal Comité was al lang verdwenen. Momenteel is dit kantoor bezet door Sage Publishing.

Maar de uitgeverij zorgde er ook voor dat de erfenis van Watergate niet werd vergeten. Eén kamer heet de Nixon Room en bevat memorabilia uit het Watergate-tijdperk, inclusief ingelijste papieren uit de tijd die verwijzen naar verschillende kanten van het schandaal.

Het heeft een plaquette met de tekst “Historic Site” en geeft aan dat de dieven werden gepakt “op deze locatie in het Watergate-kantoorcomplex”.

Khalid Wilson, die in IT bij Sage werkt, zei dat dieven ook hun weg vonden door wat nu de lunchroom is, waar ronde houten tafels, automaten en magnetrons archiefkasten, bureaustoelen en documenten van de Democratische Partij hebben vervangen.

“Ik ben hier sinds 2017”, zei Wilson. “Er zijn altijd mensen die het paviljoen willen komen bekijken. Vroeger gingen vloeren open zodat mensen naar boven konden lopen.”

17 juni was eigenlijk de tweede keer dat dieven inbraken in een DNC-kantoor. De eerste keer was op 28 mei, toen een team onder leiding van Lady inbrak om bugs in de telefoons van medewerkers te planten. De tweede hack was gedeeltelijk bedoeld om enkele problemen met deze monitoren op te lossen.

Maar het was Jeffner die de plannen maakte.

“[He] Hij bleef en bleef en bleef”, zei Lydy ooit over de stagiair op ABC News. Het is vrijdagavond. Dit was een loyale Democraat.”

Is het mogelijk dat deze vertraging heeft geleid tot de arrestatie van de dieven?

“Ik ben er 100 procent zeker van dat ik geen idee heb”, zei Jeffner.

Niet het eerste team

Toen hij het gebouw verliet, om 12:05 uur, kwam Givner Frank Wells tegen, de bewaker van het gebouw, en de twee liepen de straat over naar Howard Johnson’s om wat hamburgers en kaas te halen.

Toen Wills echter terugkeerde naar het gebouw, zag hij tijdens zijn rondes een stuk tape dat de deurvergrendeling bedekte.

“Eerst dacht ik dat het iets was dat de schoonmaakploeg deed,” Ken Hughes, een onderzoeksspecialist aan het Miller Center van de Universiteit van Virginia en auteur van: Chasing Shadows: The Nixon Tapes, Chennault Affair en de oorsprong van de Watergate.

“Dus hij deed het af. En toen hij later terugkwam, ontdekte hij dat ze het opnieuw hadden gelijmd, dus het was een beetje… onjuist.”

Toen belde Willis de politie. Een team van agenten in burger arriveerde en arresteerde de dieven: James McCord, Frank Sturgis, Eugenio R. Martinez, Bernard L. Parker en Frank Sturgess, allemaal met banden met de CIA.

“[The burglary crew] Het was niet het eerste elftal. “Het was een amateurteam”, zegt Paul Magallanes, een van de FBI-agenten die aan de zaak is toegewezen.

“Deze specifieke zaak viel onder onze jurisdictie. Dus toen het maandagochtend gebeurde, was het chaotisch.”

We werken met dezelfde man.

Vanwege de Spaanse achtergrond van Magallanes kreeg hij de opdracht om met enkele dieven met een Cubaanse achtergrond te spreken. Hij zei dat ze allemaal beleefd en goed gekleed waren, maar weinig informatie gaven. Een van de dieven, Martinez, een CIA-agent die voor het bureau werkte tijdens zijn pogingen om Cuba te infiltreren, zei echter iets dat zijn aandacht trok.

“Hij zei: ‘We werken met dezelfde man'”, herinnert Magallanes zich. “Ik vroeg hem wat hij daarmee bedoelde. En hij zei: ‘Nou, weet je, je werkt voor de overheid.’ Ik werk samen met de overheid. De regering zal de man overnemen, chef.’

“Ik was geschokt en verbaasd over wat hij me vertelde. Maar hij zei niet precies waar hij het over had.”

(Martinez kreeg later gratie van president Ronald Reagan, waardoor hij, naast Nixon, de tweede persoon was die gratie kreeg voor zijn rol in Watergate.)

Magallanes heeft enkele van de belangrijkste spelers geïnterviewd, waaronder Judith Hoback Miller, een accountant bij CREEP.

“Dat was een heel belangrijk interview. Het heeft de zaak echt geopend. Toen hadden we bewijs om door te gaan dat belangrijk was.”

50 jaar later zijn er echter nog steeds enkele mysteries over het inbraakproces.

Hughes zei dat er geen echt bewijs was dat Nixon zelf op de hoogte was van het plan om het Watergate-kantoor van de DNC te bestormen, en in feite vond hij het blijkbaar geen waardevol doelwit.

“Er zijn geen aanwijzingen dat Nixon specifiek wilde inbreken in de DNC”, zei hij.

“Er was veel speculatie en controverse over wat ze precies zochten,” zei hij. “Maar ze vonden niet veel voordeel.”