Hoe Freedom Mobile het monopolie van Rogers, Bill en Tellus ontwrichtte – en waarom het Competition Bureau het wil redden

Als je dacht dat de draadloze markt in Canada niet concurrerend was, zit het gewoon niet in je hoofd.

Het Mededingingsbureau is het daarmee eens, en deze week heeft het honderden pagina’s met bewijsmateriaal opgesteld dat wijst op een “comfortabel oligopolie” en “geschiedenis van parallel gecoördineerd gedrag” door de drie grote nationale mobiele telefoonbedrijven, Rogers, Telus en Bell.

Maar sinds Rogers vorig jaar het plan aankondigde om Shaw en zijn draadloze divisie Freedom Mobile over te nemen in een deal van $26 miljard, is het sprankje concurrentie aangeboden door de op drie na grootste luchtvaartmaatschappij van Canada al begonnen te vervagen en zal het alleen maar erger worden als de deal wordt gesloten, volgens naar het wedstrijdbureau.

De onafhankelijke wetshandhavingsinstantie heeft dinsdag gedeeltelijk gepubliceerde rechtbankdossiers ingediend, waaruit blijkt dat het de hele deal wil blokkeren en stelt dat het plan van Rogers om een ​​deel van de draadloze activiteiten te verkopen – aan een niet nader genoemde koper of kopers – niet goed genoeg is om de overeenkomst.

De deponeringen duiden op een “heel diep begrip van wat een concurrerende draadloze provider in Canada maakt”, zei hij. Keldon Bester is fellow bij het Center for International Governance Innovation en werkte eerder als speciaal adviseur bij het Office of Competition.

Bester zei dat als Rogers een nieuwe deal bereikt die het kantoor tevreden stelt en de zaak regelt, het publiek nog steeds zal zien dat “het kantoor veel heeft veranderd in de zaak.”

In zekere zin bereidt het kantoor zich al jaren voor om die ommezwaai te maken. Het bureau bestudeert regelmatig regelgevende maatregelen op het gebied van telecom, bouwt expertise en een reeks gegevens op de Canadese markt op die het deze week in gerechtelijke dossiers heeft gepubliceerd.

Het heeft laten zien hoe elk van de Grote Drie bepaalde delen van het land domineert en agressieve concurrentie buiten die markten vermijdt, omdat ze een van de andere twee bedrijven niet willen riskeren met vergelding op hun eigen land.

Voor Rogers is dat Ontario, waar het zijn draadloze diensten kan bundelen met kabeltelevisie en thuisinternet.

Lange tijd genoot het trio relatief ongestoord van deze stabiliteit. Ze handhaafden, zoals het bureau opmerkte, “prijsdiscipline” en vermeden “irrationele prijsstelling”, beide termen die communicatiemanagers lang hebben gebruikt om Bay Street-investeerders gerust te stellen dat niemand zoiets dwaas zou doen als de prijzen drastisch verlagen of te veel iPad erin gooien. promoties. .

Maar Freedom Mobile werd een “aanhoudende ontwrichtende kracht” nadat het in Calgary gevestigde kabelbedrijf Shaw de start-up in 2016 kocht. Het begon te investeren in het netwerk en kwam met nieuwe productaanbiedingen, zoals onbeperkte data en het elimineren van overschrijdingskosten.

Uiteindelijk kwamen de Grote Drie overeen met dit aanbod – meestal via hun eigen kortingsmerken – en de prijzen begonnen de afgelopen jaren te dalen.

Freedom huurde Will Arnett in om zijn advertenties te vertegenwoordigen, en in zijn campagne van 2019 beeldde het een losjes omlijnde versie van de Grote Drie af als ‘monolithische draadloze’, waarbij leidinggevenden lachten om prijzen in een verduisterde vergaderruimte.

Het bedrijf gebruikte ook zijn netwerk van wifi-hotspots in British Columbia en Alberta om de dekking te verbeteren en begon in 2020 met het aanbieden van gebundelde draadloze service aan Shaw-klanten voor thuisinternet en tv.

Maar dat momentum stokte vorig jaar na de deal met Rogers. Het bureau zei dat Freedom Mobile op het punt stond de 5G-service te lanceren en andere investeringen in draadloos te doen, maar het heeft die plannen geannuleerd en zijn promotie-inspanningen teruggeschroefd.

Hoewel Rogers voorstelde om een ​​deel van Shaw’s draadloze activa te verkopen, zei het bureau dat de “voorgestelde desinvesteringen” niet ver genoeg zouden gaan om een ​​significante afname van de concurrentie te voorkomen.

Rogers zei deze week dat hij “nu bezig is met het volledig terugtrekken van Shaw’s Freedom Wireless-activiteiten.”

Quebecor zou een potentiële koper kunnen zijn, maar hoewel het een geweldige regionale kabelaanbieder is, zal het zijn tv- en internetdiensten niet kunnen bundelen met draadloze diensten in Ontario, British Columbia of Alberta, waar Freedom actief is.

Adam Shane, een communicatieanalist voor de Nationale Bank, zei woensdag in een rapport dat het bureau zich te veel concentreerde op het feit dat Freedom Mobile, eigendom van Shaw, gebundelde producten kon aanbieden, iets wat een financiële eigenaar zonder bestaande communicatiemiddelen niet zou kunnen repliceren.

Hij merkte op dat toen Freedom klanten bij Rogers weghaalde, het meeste gebeurde in Ontario, waar Shaw geen televisie en draadloos internet combineerde.

“Een welvarende koper van Freedom kan de investering gemakkelijk betalen en kan dit sneller en agressiever doen”, zei Shane.

Financiële analisten merkten ook op dat de familie Shaw deze activa niet langer wilde hebben en dat de draadloze business werd gezien als een kostbare onderneming die onvoldoende rendement opleverde.

“Shaw zal het niet draadloos blijven financieren, daarom wordt het verkocht”, schreef Tim Casey, analist bij BMO Capital Markets.

Ben Klass, een doctoraalstudent aan de School voor Journalistiek en Communicatie van Carleton University, zei dat Freedom’s gemiddelde omzet per gebruiker niet zo hoog is als de Grote Drie, maar dat het wel abonnees trekt.

“Bay Street heeft zijn aandeel en ze kijken naar het dividend dat een beetje anders is dan wat het mededingingsbureau of een econoom zou doen,” zei hij.

“Ik denk dat het bureau heel sterk heeft gemaakt waarom de fusie zou moeten worden afgewezen”, zei Klass. “De vierde vector is als de geheime saus om deze coördinatie (tussen de Grote Drie) te doorbreken.”

Delen: