Vleesrijke diëten onwaarschijnlijk onder Angelsaksische koningen: studie

De Angelsaksische heersers volgden een overwegend vegetarisch dieet tot de komst van de Vikingen, een nieuw dieet studie Het stelt voor.

en zus studiegepubliceerd in Angelsaksisch Engeland op 20 april, suggereert dat de boeren uitbundige, met vlees gevulde feesten voor de elite zouden organiseren in plaats van hen voedsel te betalen als uitbuitingsbelasting.

De ontdekkingen hebben volgens de onderzoekers de basisconcepten over de geschiedenis van de Engelse taal in de middeleeuwen op zijn kop gezet en hadden ‘aanzienlijke politieke implicaties’.

In de eerste studie analyseerde de bioarcheoloog Sam Leggett van de Universiteit van Cambridge de chemische sporen van diëten bewaard in de botten van 2.023 individuen begraven in Engeland van de vijfde tot de elfde eeuw.

Ze vergeleek ze vervolgens met indicatoren van sociale rang, zoals grafvoorwerpen, kadaverpositie en graforiëntatie, en ontdekte geen verband tussen eiwitrijke diëten en sociale status.

Omdat veel middeleeuwse teksten en historisch onderzoek aangaven dat Angelsaksische aristocraten veel vlees aten, verrasten de resultaten de historicus Tom Lambert van Cambridge University.

Dus de twee werkten samen om de menu’s van historisch koninklijk eten te vertalen en ontdekten vergelijkbare maaltijdpatronen, zoals een bescheiden hoeveelheid brood, een grote hoeveelheid vlees, een redelijke maar niet overmatige hoeveelheid bier en geen melding van groenten, hoewel sommige waren vrijwel zeker voorzien.

Maar de totale hoeveelheid inbegrepen voedsel was veel meer dan een klein etentje kon eten.

“Deze menu’s laten zien dat, zelfs als je rekening houdt met een grote eetlust, er 300 of meer mensen moeten zijn geweest”, zei Lambert. persbericht Op 21 april.

De grootte en verhoudingen van deze menu’s suggereren sterk dat ze voorzieningen waren voor incidentele grote feesten, en niet een algemene voedselvoorziening die de koninklijke families dagelijks ondersteunde. Dit waren geen blauwdrukken voor de dagelijkse voeding van de elite, zoals historici veronderstellen.”

Dit nieuwe bewijs, samen met de bevindingen van Leggett uit de vorige studie, suggereert dat de grote hoeveelheden vlees die op deze historische menu’s worden vermeld, waarschijnlijk alleen bij speciale gelegenheden worden gegeten.

“Ik heb geen enkel bewijs gevonden dat mensen regelmatig zoiets als deze enorme hoeveelheid dierlijke eiwitten eten. Als dat het geval zou zijn, zouden we isotopisch bewijs vinden van overtollig eiwit en markers van ziekten zoals jicht uit de botten, maar we niet”, voegde Leggett eraan toe.

Onderzoekers suggereren dat zelfs leden van de koninklijke familie een op granen gebaseerd dieet zouden hebben genuttigd, en deze zeldzame feesten – waarvan voorbeelden zijn gevonden in East Anglia in het VK – zouden ook voor hen een traktatie zijn geweest.

“Dat betekent dat veel van de gewone boeren daar moeten zijn geweest, en dat heeft grote politieke implicaties”, zei Lambert.

“We zijn op zoek naar royalty’s die reizen naar grote barbecues die worden georganiseerd door vrije boeren, mensen die hun eigen boerderijen bezitten en soms slaven om erop te werken.

Deze herinterpretatie kan verstrekkende gevolgen hebben voor middeleeuwse studies en de Engelse politieke geschiedenis als geheel.

Voorafgaand aan dit onderzoek werd algemeen aangenomen dat boeren een voedselroyalty of voedselbelasting betaalden aan koningen en de hogere klasse. Maar Lambert suggereert nu dat de term verwees naar een enkel feest dat werd bijgewoond door zowel boeren als koningen, en niet naar een primitieve vorm van belastingheffing.

“Je kunt het vergelijken met een recent presidentieel campagnediner in de Verenigde Staten”, zei Lambert. Dit was een kritische vorm van politieke participatie.”

Catering heeft lang de ideeën over de oorsprong van Engelse vorsten en landgebonden patronagebeleid beïnvloed, en staat nog steeds centraal in de voortdurende discussies over hoe voorheen bevrijde Engelse boeren werden blootgesteld.