The Great Upgrade: Haal het meeste uit The Great Resignation | Zakelijk en economisch nieuws

Van overal in het land die vroeg sluiten of restaurants helemaal vanwege personeelstekorten tot aanmeldbonussen die oplopen tot zes cijfers, het bewijs van de macht die werknemers uitoefenen op de banenmarkt in de Verenigde Staten is overal.

De combinatie van een bijna recordaantal vacatures en te weinig werkzoekenden om ze te vervullen, heeft Amerikaanse arbeiders in hun sterkste onderhandelingspositie in decennia gebracht.

Dinsdag maakt het Amerikaanse ministerie van Arbeid bekend hoeveel werknemers in december tegen hun werkgevers hebben gezegd: “Ik stop ermee”, en hoeveel vacatures er eind vorig jaar waren.

In november 2021 hebben 4,5 miljoen Amerikanen vrijwillig hun baan opgezegd – een recordhoogte. Het fenomeen heeft geleid tot wat bekend staat als de Great Resignation, maar Bharat Ramamurti, adjunct-directeur van de National Economic Council van het Witte Huis, noemde het “de grote upgrade”.

Dat komt omdat traditioneel lage lonen sectoren zoals de huisvesting en de voedselvoorziening; gezondheidszorg en sociale bijstand; en de transport-, opslag- en nutssectoren zien het grootste aantal werknemers op weg naar de uitgang.

Nooit eerder in mijn leven heb ik een baan opgezegd zonder een opzegtermijn van twee weken.

Lydia Schmidt, aspirant-ondernemer

Velen vertrekken voor een hoger salaris en betere secundaire arbeidsvoorwaarden, aangezien werkgevers de compensatiepakketten zoeter maken om schaarse werknemers te lokken. De werkgelegenheidskostenindex, die veranderingen in lonen en uitkeringen meet, is in december met vier procent gestegen ten opzichte van een jaar eerder. Dat is de scherpste sprong in twee decennia.

Maar meer geld is niet het enige waar arbeiders naar op zoek zijn. “Wat belangrijk is aan het Grote Aftreden, zijn de redenen om te stoppen. Ze zijn anders dan de typische redenen in het verleden”, zegt Dan Cornfield, een socioloog aan de Vanderbilt University die gespecialiseerd is in arbeidsmarkten.

Hij vertelde Al Jazeera dat werknemers om verschillende redenen stoppen, variërend van de wens naar meer flexibiliteit tot het nemen van langere vrije tijd en zelfs het starten van hun eigen bedrijf, wat precies is wat Lydia Schmidt doet.

Schmidt zou dit najaar beginnen met afstuderen in Portland, Oregon, maar de hoge kosten van het collegegeld deden haar van gedachten veranderen. “Ik heb de week voordat de lessen zouden beginnen vrijgelaten en gehaast om een ​​baan op afstand te vinden”, vertelde ze aan Al Jazeera.

Binnen drie weken kreeg ze een functie voor klantenservice op afstand bij een bedrijf in outdooruitrusting en kleding in Seattle. Ze besteedde 40 uur per week aan het afhandelen van telefoontjes om klanten te helpen met het retourneren van artikelen of advies te geven over aankopen.

“De week voor Thanksgiving begon het erg druk te worden en hield niet op. Het werd alleen maar erger en erger”, zei Schmidt. Dankzij personeelstekorten en vertragingen bij de verzending namen de telefoontjes van boze klanten toe, zei ze. “Ik raakte zo uitgeput en gestrest van het werk. Ik werd als een s*** betaald en voelde me al snel overwerkt.”

In januari stopte ze abrupt. “Nooit eerder in mijn leven heb ik mijn baan opgezegd zonder een opzegtermijn van twee weken”, zei ze.

Schmidt is een surfer die, na een aantal vrouwen in het water te hebben ontmoet die in de loop der jaren hun eigen bedrijf runnen, van de gelegenheid gebruik maakt om hetzelfde te doen. Net als veel andere werknemers in de Great Resignation wil ze haar eigen bedrijf starten – in haar geval biedt ze virtuele assistentiediensten aan ondernemers en eigenaren van kleine bedrijven in de outdoor-industrie. Ze zegt dat ze ernaar uitkijkt om als zelfstandige te werken en een baan te hebben die beter past bij haar nomadische levensstijl, verdeeld over Oregon en Mexico.

Normen resetten

Volgens Cornfield is Schmidts verlangen naar meer flexibiliteit en een beter evenwicht tussen werk en privéleven een gemeenschappelijk kenmerk geworden van de pandemische beroepsbevolking, en slechts een van de manieren waarop de Great Resignation de normen van de werkende wereld opnieuw instelt.

“Al dit stoppen is een groot signaal naar werkgevers”, zei hij. “Veel werknemers – vooral jonge volwassenen met een universitaire opleiding – willen meer transparantie van het management en zelfs samenwerking met het management. Ze willen ook een progressieve oriëntatie op kwesties van sociale rechtvaardigheid zoals Black Lives Matter en economische rechtvaardigheid.”

Andere werknemers zoals Jeneba Wint, een tech-specialist gevestigd in Charlotte, North Carolina, gebruiken de Great Resignation om helemaal een stap terug te doen van hun werk.

“Ik ben een oudere millennial, wat betekent dat ik, nu er een Great Resignation is, daadwerkelijk kan deelnemen”, vertelde ze aan Al Jazeera. “Ik maakte deel uit van de leeftijdsgroep die door de Grote Recessie ging. Ik heb verschillende vaardigheden opgebouwd en heb zoveel werkervaring en sta financieel op een goed punt, dus ik heb besloten om in het najaar van 2021 een loopbaanonderbreking te nemen.”

Al dit stoppen is een groot signaal naar werkgevers.

Dan Cornfield, socioloog, Vanderbilt University

Wint zei dat hoewel de onderbreking aanvankelijk eng was, het spervuur ​​​​van e-mails die ze ontvangt van tech-recruiters haar het vertrouwen heeft gegeven dat ze gemakkelijk een andere baan zal vinden als ze er klaar voor is. “Als we geluk hebben en oud worden, zullen we heel lang werken, dus waarom zouden we geen mogelijkheden voor loopbaanonderbrekingen inbouwen?” zij vroeg. “Doe een stap achteruit, ontspan en denk na over wat we hierna willen doen – dat is precies wat ik nu doe.”

Betsey Stevenson, een econoom aan de Universiteit van Michigan, zei dat de bewegingen van mensen als Schmidt en Wint een ander onderliggend kenmerk van het Grote Aftreden voeden: een toename van het personeelsverloop.

“We zien meer aanwervingen en meer ontslagen, maar we zien niet echt meer ontslagen of scheidingen”, vertelde Stevenson aan Al Jazeera. “Het weerspiegelt het feit dat mensen niet wilden verhuizen [jobs] een tijdje tijdens de pandemie, wat een vreselijke tijd was om van baan te veranderen.”

De pandemie van het coronavirus heeft er ook toe geleid dat werknemers in de gezondheidszorg – en andere sectoren die afhankelijk zijn van essentiële werknemers die een verhoogd risico lopen om COVID-19 op het werk te krijgen – elders werk zoeken. Voor bedienden, winkelpersoneel en dergelijke: “uw bedrijf heeft misschien een beleid waarbij iedereen een masker moet dragen en nu merk je dat je vastzit aan het afdwingen van maskermandaten bij een vluchtvijandig publiek”, legde Stevenson uit.

Ze ziet de Great Resignation als de kans voor werknemers om een ​​baan te vinden met de voorzieningen die ze willen, van de mogelijkheid om op afstand te werken tot optredens waar ze niet hoeven te worden gevaccineerd en veel daartussenin. Hoe meer mensen hun baan verlaten voor iets dat beter voor hen is, hoe meer ze vacatures creëren waar anderen naar kunnen upgraden. “Dat is een proces dat vanzelf moet werken”, zei Stevenson, eraan toevoegend dat, ondanks de talloze redenen die werknemers tegenwoordig geven om te vertrekken, het loon de centrale factor blijft.

“Het zoeken naar een beter betaalde baan is altijd het geval geweest als werknemers van baan veranderen”, zei ze. “Als je over vele decennia kijkt, zie je meestal geen loonsgroei omdat je baas je een grote loonsverhoging geeft. Het gebeurt meestal omdat iemand je een externe baan aanbiedt.”

Als het gaat om bedrijven die de oorlog om talent winnen, zegt Stevenson dat banen altijd “een bundel van voorzieningen” zijn geweest die als positief of negatief kunnen worden gezien, afhankelijk van de voorkeuren van een individuele werknemer. “De vraag,” zei ze, “is wat is de bundel voorzieningen die ik te bieden heb om de arbeiders aan te trekken die ik wil?”