$90 Olie is slechts het begin

Brentolie bereikte deze week voor het eerst in jaren even de $90 per vat. Deze laatste sprong werd toegeschreven aan spanningen rond Oekraïne, maar dit is de meest voorbijgaande reden voor olieprijsstijgingen. De grotere redenen hebben allemaal te maken met de grondbeginselen. En $ 90 per vat Brent is misschien nog maar het begin. Er is de laatste tijd veel geschreven over de reservecapaciteit van de OPEC en de niet al te rooskleurige vooruitzichten daarvoor. Die reservecapaciteit neemt om verschillende redenen af, maar de belangrijkste daarvan lijkt onderinvestering te zijn. Als gevolg hiervan waarschuwde JP Morgan eerder deze maand dat Brent zou kunnen stijgen tot $ 125 per vat, aangezien de reserveproductiecapaciteit van de OPEC tegen het vierde kwartaal van 2022 daalt tot 4 procent van de totale capaciteit.

Het Internationaal Energie Agentschap is zelfs nog verder gegaan en waarschuwde dat de reservecapaciteit van de OPEC in de tweede helft van het jaar met de helft zou kunnen dalen tot slechts 2,6 miljoen vaten per dag. Het bureau vervolgde: “Als de vraag sterk blijft groeien of het aanbod tegenvalt, betekent het lage voorraadniveau en de krimpende reservecapaciteit dat de oliemarkten in 2022 weer een volatiel jaar tegemoet kunnen gaan.”

Het is echter niet alleen OPEC. De grootste niet-OPEC-producent van olie – en de grootste olieproducent ter wereld – pompt minder dan hij kan. De druk van aandeelhouders op openbare oliemaatschappijen in de Verenigde Staten is toegenomen, evenals de aandrang dat bedrijven zich richten op het groener maken van hun activiteiten in plaats van op zoek te gaan naar meer olie en gas om te winnen. Als gevolg hiervan pompt de VS minder olie dan het zou kunnen en, zoals velen zouden beweren, zouden moeten.

Als gevolg hiervan lijkt het toneel klaar voor een nieuw duur oliejaar, dat toevallig samenvalt met een duur jaar in het algemeen, aangezien de centrale banken het monetaire beleid beginnen te verkrappen als reactie op de hardnekkige inflatie die, zoals de voorspellingen van het IEA voor de vraag naar olie uit de begindagen van de pandemie, bleek verre van de tijdelijke storing te zijn die de Fed vorig jaar zei.

“De oliemarkt stevent af op tegelijkertijd lage voorraden, lage reservecapaciteit en nog steeds lage investeringen”, schreven analisten van Morgan Stanley in een nota die deze week door de Wall Street Journal werd geciteerd, en vatte de situatie mooi samen. In deze situatie is $ 90 voor een vat Brent misschien nog maar het begin.

Gerelateerd: Shell’s gashandel groeit terwijl de oliehandel vertraagt

De consensus van Wall Street lijkt inderdaad te zijn dat Brent tegen de zomer $ 100 zal bereiken vanwege alle redenen die door Morgan Stanley worden genoemd en ook omdat de kosten voor break-even ook stijgen, dankzij inflatietendensen en tekorten aan arbeidskrachten, althans in de Verenigde Staten. Staten. Toch blijft de grootste aanjager van de prijzen de fysieke vraag.

Het International Energy Agency gaf toe dat de fysieke vraag naar olie sterker is gebleken dan eerder werd verwacht in zijn laatste Oil Market Report. Op basis van deze verrassende gang van zaken heeft het IEA zijn prognose voor de vraag naar olie voor 2022 met 200.000 bPD bijgesteld. En op basis van zijn trackrecord zou het heel goed kunnen dat het opnieuw de robuustheid van de vraag heeft onderschat. Zelfs met deze schatting zal de vraag naar olie niet alleen terugkeren naar het niveau van voor de pandemie, maar deze zelfs overschrijden, tot 99,7 miljoen bps tegen het einde van het jaar.

In een dergelijke situatie zijn hogere olieprijzen vrijwel zeker, aangezien er maar heel weinig is – afgezien van een nieuwe ronde van lockdowns die hoogst onwaarschijnlijk is – dat iemand eraan kan doen. De vraag is dan hoe hoog olie kan gaan voordat het begint te dalen?

Het antwoord is lastig. Amerikaanse openbare oliemaatschappijen zijn nog steeds verplicht tot hun aandeelhouders, die de voorspellingen dat olie geen toekomst op lange termijn lijkt ter harte te nemen. Ze hebben beperkte ruimte om te doen wat ze willen. Particuliere bedrijven zullen boren naarmate WTI hoger blijft klimmen. En de OPEC zal ook boren, maar het kan ervoor kiezen om de productie onder controle te houden in plaats van over te schakelen naar “pompen naar believen”, vooral omdat slechts een paar OPEC-leden daadwerkelijk de capaciteit hebben om naar believen te pompen.

Extreem hoge prijzen hebben de neiging de consumptie te ontmoedigen, ongeacht de grondstof waarvan de prijzen extreem hoog worden. Er is echter een voorbehoud, en het is dat de grondstof een levensvatbaar alternatief moet hebben om consumptie te ontmoedigen wanneer de prijzen te hoog stijgen. Afgaande op Europa’s nachtmerrie herfst en winter dit jaar, zijn alternatieven voor fossiele brandstoffen nog niet op peil. Dit betekent in feite dat de impact van hoge olieprijzen op de vraag zich langzaam zal manifesteren en de prijzen langzaam zal drukken.

Waar laat dit de wereld? Het korte antwoord is: “Niet op een goede plek.” Hogere olieprijzen zullen de prijzen van al het andere doen stijgen, en dit is het laatste wat je wilt – als je een regering bent – als je al worstelt met inflatie. Het kan heel goed zijn dat de pandemie dit jaar voorgoed zal eindigen, maar de echte gevolgen ervan beginnen misschien pas zichtbaar te worden.

Door Irina Slav voor Oilprice.com

Meer toplezingen van Oilprice.com: