Flits uit het verleden: Preston verandert in een mondiale cultuur in het begin van de twintigste eeuw

Ten eerste: spelling! Is het Kermes of Kermes of Kermes?

Zoals veel buitenlandse woorden die door de eeuwen heen de Engelse taal zijn binnengekomen, zijn er veel spellingsverschillen.

Dat zijn er nog maar drie: vandaag gaan we een vierde gebruiken: Kirmess. Want dat schreef Preston begin vorige eeuw.

Ten tweede: wat is het? Kirmess is ontstaan ​​in de Lage Landen (België en Nederland) ongeveer zes eeuwen geleden toen kerken bijzondere jubilea vierden: kerk (kerk) en mis (mis) waren de grondwoorden. De wekelijkse festiviteiten omvatten religieuze diensten, beurzen, dieren, dansen en markten. Deze dingen ontwikkelden zich geleidelijk tot een strikt seculiere activiteit toen kooplieden en ambachtslieden kraampjes en kraampjes opzetten. Het festival verspreidde zich door heel Europa en uiteindelijk naar Noord-Amerika, waar kolonisten de tradities meenamen.

Een groot aantal culturele evenementen bereikte County Waterloo en velen hadden sterke wortels in de Duitse deelstaten: Saengerfest, Turnverein, Schuetzenfest en Kirmess. In het tijdperk 1870-1912 waren grote menigten aanwezig en namen deel; Toen de oude banden met het land aan het begin van de 20e eeuw echter vervaagden, vervaagden de meeste. In Ontario ontwikkelde het concept van Kirmess zich – het doel was om een ​​kleine middeleeuwse Europese stad te herscheppen met kooplieden, dansers, ambtenaren, ambachtslieden en geüniformeerde arbeiders.

Berlijn vierde twee Kirmes-vieringen (een Spaanse), 1894 en 1896. Hun verhalen worden gedetailleerd beschreven in een artikel van de Waterloo Historical Society uit 2009 door John Glass. Maar dit artikel is opgenomen in een regel die aangeeft dat Preston een paar Kirmess (Joharan) festivals had… 1904 en 1912.

Met behulp van Ray Ruddy’s fotocollectie en onderzoek door James Quantrell, gepensioneerd archivaris van Cambridge, zullen we ongeveer 11 jaar wissen en Preston bezoeken. Er wordt vaak vergeten dat Preston, naast de sterke Germaanse wortels van Berlijn en Waterloo, ook mee-evolueerde met dominante stammen van zowel de mennonitische als de Germaanse culturen.

Onze eerste stop was de oude ijsbaan in Preston bij King and Fountain, bij de ingang van het huidige Riverside Park. Dit was het enige gebouw in de stad dat plaats bood aan honderden deelnemers en tientallen shows en stands voor het gesimuleerde Kirmess Village.

De tweede stop is ergens anders in Preston. Elk bedrijf, elke branche, elke organisatie, vrijwel elke persoon heeft een rol gespeeld. Tijdens de laatste week van juni in Kermes trokken de ochtendparades langs King Street burgers en bezoekers naar de ijsbaan voor de activiteiten van die dag. De buitenste torens, althans de welvarende, zouden in de beroemde hotels Del Monte, Kress of Sulphur Springs hebben gestaan, op slechts een steenworp afstand van het plein.

Preston’s Silver Band leidde de dagelijkse show en gaf de hele week concerten. Op de ijsbaan kunnen mensen de schoenmaker aan het werk zien, de horlogemaker, de banketbakker die het snoep maakt, de spinners die het garen van het linnen maken, de sigarettenmakers, de ijsmakers en nog veel meer. Daarnaast serveerden koffiebars en kleine taarten versnaperingen en ouderwetse zoetigheden. Entertainment op het podium gedurende de dag bestond uit marionetten, poppenshows, etnische dans, komieken, goochelaars en vaudeville-artiesten.

De Kermes uit 1904 waren gericht op lokale thema’s, optredens en kooplieden, terwijl parades werden gemarkeerd door paardenkoetsen versierd met verschillende handelsproducten uit Preston en de regio. In 1912 waren de paarden echter verdwenen en de parades zagen auto’s en vrachtwagens versierd met spandoeken, spandoeken, vlaggen en linten. 1912 verschilde ook in het aannemen van internationale kenmerken: veel kraampjes en displays toonden culturen uit Azië, Afrika en Europa, evenals het inheemse Canadese leven. De meeste gekostumeerde aanwezigen bij deze stands waren eigenlijk lokale Preston-vrijwilligers.

Het Preston Kermes-evenement is nooit meer gebeurd. Net als in Berlijn vonden de organisatoren het werkvolume enorm – zelfs toen er acht jaar verstreken tussen de twee Preston-festiviteiten. Ook demografie speelde een rol. Steeds minder inwoners hadden contact met het oude land en jongeren keken zoals altijd liever vooruit dan achteruit. Binnen twee jaar na de Preston Kermes-finale was de wereld in oorlog, en de vijand was Duitsland.

De bovengenoemde WHS-publicatie is beschikbaar om te lezen in lokale bibliotheken of te koop op [email protected]