Dingen zijn eindelijk op zoek naar doe-het-zelf-astronomen

In plaats daarvan gebruiken ze pop-up-satellietschotels om radiogolven te detecteren en te vertalen die worden uitgezonden door alle warme hemellichamen – dingen die vaak onzichtbaar zijn voor optische telescopen.

“Onze ogen zijn goed voor lichtgolflengten – we kunnen kleuren en dat soort dingen zien – maar het universum is eigenlijk veel complexer dan dat”, legt Marcus Lesch uit, de huidige president van het Canadian Centre for Experimental Radio Astronomy (CCERA).

“Radiotelescopen zijn gewoon telescopen van radiogolven. Het is dus gewoon een andere manier om naar het universum te kijken.”

We doen grote wetenschap met een zeer bescheiden budget.– Doug Yell, CCERA

De interstellaire ruimte zit vol met stof dat ons visuele zicht op sterren, planeten, sterrenstelsels en andere dingen kan verdoezelen, zei Leitch.

“Niet veel optische waarnemingen kunnen deze objecten achter het stof zien. Radioastronomie ziet ze prima.”

populaire wetenschap

Dit is op zijn minst een glamoureuze wortelwetenschap. Er zijn geen witte laboratoriumjassen of moderne observatoria.

In plaats daarvan bracht Leach, samen met teamgenoten Gary Atkins en Doug Yeolle, de lente en zomer door met het mengen en gieten van beton, het bergen van afgedankte satellietschotels en het ombouwen van de gedoneerde trailer die nu dienst doet als het zenuwcentrum van hun operaties – allemaal in een race tegen het begin van de winter.

“We moesten onze focus verleggen naar overleven, een nieuwe plek vinden om te zijn en dan die nieuwe plek te creëren,” zei Leech.

Bekijk | Astronomen zijn klaar om de sterren opnieuw te observeren nadat ze uit hun voormalige huis zijn verdreven:

DIY-astronomen zijn klaar om de sterren opnieuw te observeren nadat ze uit hun voormalige huis in Smiths Falls zijn gezet

Marcus Leech, voorzitter van het Canadian Centre for Experimental Radio Astronomy, zegt dat de organisatie zich stabiliseert na het vinden van een nieuw huis in Rideau Ferry. Een groep amateurastronomen gebruikt pop-up-satellietschotels om radiogolven te detecteren die afkomstig zijn van hemellichamen. 2:31

CCERA is een non-profitorganisatie die “onderwijs en onderzoek ondersteunt in radioastronomietechnologieën en -toepassingen gericht op kleinere organisaties en geïnteresseerde individuen”, aldus haar website. Het heeft een adviesraad die bestaat uit enkele van ‘s werelds toonaangevende astronomen, die op ad-hocbasis advies geven en hun bevindingen op haar website publiceren.

Het werd gevormd nadat de Canadian Space Agency in 2013 besloot een 18 meter hoge schotel te ontmantelen die astronomen gebruikten in Cherliss Bay, een beschermd gebied aan de rivier de Ottawa. Ze verhuisden hun activiteiten naar het Jalebo Center in Smith Falls, in het oosten van Ontario, maar afgelopen december – als gevolg van wat Leech beschrijft als een “ongelukkige samenloop van bedrijfs- en gemeentelijk beleid” – werden ze opnieuw dakloos.

Dus vonden de astronomen een stuk grond van 15 hectare in de kleine gemeenschap van Rideau Ferry, sloten een langdurige “toegangsregeling” met de eigenaar en begonnen in maart hun intrek te nemen. Nu, acht maanden later, zijn ze bijna klaar.

Een onbelemmerd zicht op de lucht is net zo essentieel voor radioastronomie als voor optische astronomie, zei Leach, omdat zelfs bomen microgolfstraling uitzenden die hun waarnemingen kan verstoren. Evenzo verkleint het feit dat je ‘in het midden van nergens’ bent de kans op door de mens veroorzaakte inmenging van alle soorten.

De astronomen installeerden vier gelijkwaardige satellietschotels in de buurt van hun aanhanger: een waterstofspectrometer, getekend als een groot geel blij gezicht, en drie andere schotels gepolijst in snelle radioflitsen, of FRB’s, een fenomeen dat Leech beschrijft als de huidige “lieveling” van de astrofysische gemeenschap.

Op vijf na grootste schotel gestapeld in nauwe ruimtes, in afwachting van montage en installatie, waarschijnlijk volgend jaar.

De radiosignalen die ze proberen op te pikken, zei Leach, zijn “erg zwak” – in feite zou de gecombineerde energie van alle signalen die zijn gedetecteerd sinds de ontdekking van radioastronomie in de jaren 1930 “de kaars misschien een half jaar laten branden.” uur. Dat is het.”

Hoewel er complexe netwerken van radiotelescopen zijn die die onzichtbare signalen kunnen omzetten in luchtkaarten en andere afbeeldingen, is dat bij de huidige opstelling van CCERA niet het geval.

“We zijn eigenlijk op zoek naar kronkelende lijnen op de hitlijsten, en daar zijn we enthousiast over”, zei Leech.

Voor de enthousiaste radioastronoom zijn deze anomalieën net zo energiek als elke mooie foto.

“De eerste keer dat je die kronkelende lijn ziet, is echt opwindend, omdat je je realiseert dat … dit ding 750 miljoen jaar geleden gebeurde, en vandaag maakt het een klein kronkelend lijntje op je instrument – en dat kan opwindend zijn voor de juiste soort persoon, denk ik.”

Edele doelen met een klein budget

Leach zei dat hij “geobsedeerd” was door radioastronomie sinds hij op de middelbare school zat – ook al werd hij aangetrokken door de hightechwereld en bracht hij bijna 20 jaar door bij Nortel. Nu hij half gepensioneerd is, is hij terug bij zijn eerste passie.

Dit is misschien een eenvoudig proces, maar de doelen van CCERA zijn net zo nobel als de dingen die ze proberen te controleren.

“Ik denk dat het een echte pluim op onze hoed zou zijn om als eerste de radio-emissie van een nieuwe supernova te detecteren voordat optische mannen het zagen”, zei Leech. “Het zal onze eerste FRB zijn die zeker een grote en grote prestatie zal zijn voor de amateur-inspanning, en dat is onze hoop.”

Maar sinds ze uit hun voormalige basis in Smith Falls zijn gezet, ligt de focus van CCERA vooral op overleven, niet op de sterren.

Historisch gezien was de groep afhankelijk van donaties en een samenwerking met het astrofysica-programma van Carleton University. De COVID-19-pandemie heeft persoonlijke lessen geannuleerd, maar deze bron van inkomsten is gesloten.

Leach schat dat de groep ongeveer $ 20.000 per jaar nodig heeft om te werken. Voorlopig skimmen ze op elke mogelijke manier. Vaak betekent dat in hun zakken reiken.

“We doen grote wetenschap met een zeer bescheiden budget,” zei Yoel.

Maar ze weten dat de uitbetaling astronomisch kan zijn, althans vanuit wetenschappelijk oogpunt.