Een enorme explosie van biodiversiteit in de geschiedenis van de aarde werd niet veroorzaakt door wat we dachten

Ongeveer 467 miljoen jaar geleden gebeurde er iets vreemds met onze planeet. trilobiet brachiopoden, En conodontie Dat floreerde in de oceanen van de aarde begon te verdwijnen en werd vervangen door een explosie van ongewerveld zeeleven, vergelijkbaar met wat we tegenwoordig in onze oceanen zien.

Dit staat bekend als de Ordovicium-straling en is verreweg de grootste bekende toename van de biodiversiteit in de geschiedenis van de aarde. Op basis van de geologische en fossiele gegevens hebben wetenschappers geconcludeerd dat het het gevolg was van een koud klimaat toen de aarde zich in de ijstijd vestigde.

Maar wat leidde tot de afkoeling? Dit is een kwestie van discussie geweest, maar volgens nieuw onderzoek kunnen we één mogelijke en mogelijk enigszins controversiële verklaring uitsluiten: ruimtestof.

Dit stof werd volgens een artikel uit 2019 veroorzaakt door een botsing tussen twee asteroïden in asteroïde tussen de riem Mars En Jupiter. Dat artikel concludeerde dat stof dat zich vervolgens door het zonnestelsel verspreidt, ervoor kan zorgen dat voldoende zonlicht de aarde niet kan bereiken om een ​​afkoelingsgebeurtenis te veroorzaken.

In een nieuw onderzoeksartikel concluderen geoloog Jan Udon Rasmussen van het Morse Museum in Denemarken en collega’s dat er maar één probleem is: het begin van Ordovicium-straling dateert van vóór de inslag van de asteroïde.

“Onze resultaten laten zien dat de periode van koeler weer en toegenomen biodiversiteit plaatsvond lang voor de asteroïde-explosie en het daaropvolgende meteorietbombardement – 600.000 jaar geleden om precies te zijn,” Geoloog en paleontoloog Nicholas Thibault zei: van de Universiteit van Kopenhagen in Denemarken.

“Dit bewijst dat deze twee fenomenen niet kunnen worden gekoppeld.”

Om tot het einde van deze vraag te komen, zocht het onderzoeksteam zijn toevlucht op de oceaanbodem. Ze bestuderen zorgvuldig fossielen van de sedimentaire zeebodem van Steinsodden in Noorwegen, bewaard in kalksteenlagen, op zoek naar tracering en geschiedenisveranderingen in de biodiversiteit in de oceaan van de aarde tijdens de Ordovicium-periode.

Hierdoor konden ze de reeks Ordovicische stralingsgebeurtenissen samenstellen.

“Onze studie toont aan dat de verschuiving naar een koeler klimaat precies 469,2 miljoen jaar geleden begon,” Paleontoloog Christian McOrum Rasmussen zei: van de Universiteit van Kopenhagen. “Na tweehonderdduizend jaar daalden de temperaturen en veroorzaakten ijsvorming in het toenmalige Antarctica.”

De lagen laten inderdaad zien dat de verschuiving in het klimaat naar koelere temperaturen samenviel met een verandering in de orbitale excentriciteit van de aarde en de axiale helling ten opzichte van de zon. Dit is een bekend fenomeen dat regelmatig voorkomt. Elke verschuiving vindt plaats over tienduizenden jaren, waardoor glaciale en interglaciale cycli ontstaan, genaamd Milankovitch-cursussen. (Nee, deze cycli hebben niets te maken met het huidige tempo van klimaatverandering.)

Dit betekent niet dat asteroïdestof hier op aarde geen effect had. Het was een grote hausse en de effecten ervan zijn nog steeds aanwezig. Stukken ervan vormen ongeveer een derde van alle meteorieten die vandaag op aarde vallen. De onderzoekers zeiden dat het effect enigszins het tegenovergestelde was van wat het originele artikel vond.

“In plaats van een toename van de biodiversiteit te veroorzaken, diende het kosmische stof van de asteroïde-explosie waarschijnlijk als een tijdelijke belemmering voor de evolutie van soorten,” Jan Udon Rasmussen zei:. “Stof blokkeerde zonlicht, waardoor de meeste fotosynthese werd aangetast – en als gevolg daarvan de levensomstandigheden van dieren in het algemeen.”

Meer werk zou kunnen helpen bij het oplossen van de rol van ijstijd en Milankovitch-cycli in de Ordovicium-straling, aldus de onderzoekers, maar het uitsluiten van kosmisch stof is een belangrijke stap voorwaarts.

“Onze studie bracht ons een stap dichter bij het begrijpen van wat leidde tot deze significante toename van de biodiversiteit,” Tibo zei:.

“Tegelijkertijd hebben we ook een belangrijk stukje van de puzzel ontdekt over hoe het klimaat de biodiversiteit en het leven op aarde in het algemeen beïnvloedt. Met deze kennis kunnen we het verlies van dierlijke en plantaardige diversiteit in de toekomst beter voorkomen.”

De zoekopdracht is gepubliceerd in Natuurcommunicatie.