December 22, 2024

5 manieren om de betekenis van klimaatbeleid te negeren en de belangrijke dingen kwijt te raken

Onze planeet verandert. Zo ook onze pers. Dit verhaal maakt deel uit van het CBC News-initiatief getiteld Onze veranderende planeet De effecten van klimaatverandering laten zien en uitleggen en wat er aan wordt gedaan.


Het kan soms voelen alsof je een doctoraat nodig hebt om door het politieke discours over klimaatverandering te navigeren, zoals activiste Greta Thunberg het noemt, maar terwijl de onderhandelingen op de COP26-top doorgaan, zeggen beleidsexperts dat er manieren zijn om de cyclus te negeren en erachter te komen wat leiders echt zeggen.

Eerder deze week stond premier Justin Trudeau achter een podium op COP26 en moedigde hij de wereld aan om de Canadese aanpak te volgen om de temperatuurstijging te beperken tot 1,5°C, het doel dat is vastgesteld onder Overeenkomst van Parijs.

De premier haalde het voorbeeld aan van het koolstofprijskader van zijn regering en kondigde aan dat Canada ook zou beginnen met het beperken van de uitstoot van de olie- en gassector omdat “wat beter is dan het beprijzen van emissies is ervoor te zorgen dat ze niet in de eerste plaats gebeuren”.

Het probleem, zoals klimaatexperts aangeven, is dat omdat het plan van Trudeau de productie en export van olie en gas niet beperkt, dit beleid niet zal voorkomen dat emissies optreden.

Het is slechts een van de vele manieren waarop leiders de neiging hebben om te kiezen en zichzelf in het beste licht te plaatsen als het gaat om het aanpakken van klimaatverandering.

Catherine Harrison, hoogleraar politieke wetenschappen aan de University of British Columbia en gespecialiseerd in klimaatbeleid, woont de top in Glasgow bij, de jaarlijkse bijeenkomst van de Conference of the Parties (COP), het wereldwijde besluitvormingsorgaan dat in de jaren negentig werd opgericht. Implementeren Raamverdrag van de Verenigde Naties inzake klimaatverandering en daaropvolgende klimaatafspraken.

Het viel me ook op hoe Saoedi-Arabië en Koeweit hun “echt niet-ambitieuze” doelen aankleden met taal als de “circulaire economie”.

De circulaire economie heeft als doel klimaatverandering en vervuiling aan te pakken door bestaande producten zoveel mogelijk te hergebruiken en te hergebruiken.

‘Dat klinkt goed,’ zei Harrison. “Behalve hun plan om koolstof op te vangen en vast te leggen, waarbij in wezen afval ondergronds wordt geïnjecteerd, past dat niet bij het idee.”

CBC vroeg Harrison en andere experts om advies over het sorteren van inhoud van rotatie:

Tip 1: Vertrouw op onafhankelijke experts, niet op politici

Taryn Fransen, een internationale expert op het gebied van klimaatbeleid en senior fellow bij het World Resources Institute, zei dat haar belangrijkste advies is om aandacht te besteden aan wat onafhankelijke klimaatanalisten zeggen.

“Er zijn veel onafhankelijke experts die je een duidelijk beeld kunnen geven van hoe ambitieus het doel is”, zei ze.

“Alle politici willen hun prestaties in het best mogelijke licht schilderen.”

Hulpmiddelen zoals Wereldwijde koolstofatlas, De Klimaatactie-tracker en dit is interactieve tekening Het is gemaakt door het World Resources Institute en kan ook helpen landen te vergelijken en de voortgang bij te houden zonder selectieve framing.

Leiders kunnen behoorlijk verontrust zijn over hoe ze de vooruitgang van hun land meten bij het terugdringen van de uitstoot, omdat landen onder de Overeenkomst van Parijs verschillende basisjaren mochten kiezen.

Dit leidt tot een reeks doelen die niet altijd correleren met de realiteit, zei Concordia University universitair hoofddocent Sam Rowan, wiens onderzoek zich richt op klimaatbeleid.

“Wetenschappers en onderzoekers zijn enigszins in staat om ruis te onderzoeken, maar dat maakt het hele discours moeilijker”, zei hij.

Trudeau, rechts, neemt dinsdag deel aan een paneldiscussie over oceanen op COP26. (Shawn Kilpatrick/The Canadian Press)

Tip 2: Luister naar politiek, niet naar mooie woorden

COP26 was een non-stop parade van wereldleiders die een nieuwe emissiereductiedoelstellingen en percentages, en beleidsexperts zeggen dat mensen verder moeten kijken dan die beloften om te zien of er enige grond is om ze te onderbouwen.

“U wilt nadenken over het beleid dat de regering heeft ingevoerd. Welke concrete stappen nemen regeringen om hun beloften waar te maken? Omdat deze percentages niet het hele verhaal vertellen,” zei Rowan.

  • Heeft u vragen over COP26, klimaatwetenschap, politiek of politiek? E-mail ons: [email protected]. Uw input helpt onze berichtgeving te informeren.

Harrison zei dat ze merkte dat er veel landen rondliepen netto nul Als doel zonder echt plan.

“Net nul is een steeds vaker voorkomend concept dat allerlei soorten zonden kan verbergen”, zei ze.

“Sommige landen verbinden zich ertoe in de verre toekomst netto nul te bereiken, maar ondersteunen dit niet met verdere reductietoezeggingen op korte termijn, die nodig zijn om dit geloofwaardig te maken.”

Tip 3: Stel veel vragen

Een andere manier om het rumoer van het politieke debat te omzeilen, is door vragen te stellen – aan uw gekozen vertegenwoordiger of aan een onafhankelijke deskundige.

Het gaat er niet alleen om of leiders plannen hebben om hun klimaatdoelen te halen, zei Harrison. Het is ook belangrijk om de verwachte impact van dat plan te kennen.

“Dit is belangrijk omdat beleid dat er goed uitziet, zoals subsidies, vaak niet zoveel zal doen of meer zal kosten dan minder populair beleid, zoals koolstofprijzen”, zei ze.

Ten slotte, zei ze, zouden mensen moeten vragen of het? eerlijke klimaatactieplannen.

“Het is van cruciaal belang dat ons klimaatbeleid de rechten van inheemse volkeren respecteert en voorkomt dat hogere kosten worden opgelegd aan gemeenschappen met lage inkomens.”

Tip 4: Onthoud dat bijna iedereen meer moet doen

Experts wijzen erop dat een van de rode vlaggen in de klimaatdiscussie is wanneer leiders zeggen dat ze al genoeg doen.

Fransen zei dat om de opwarming van de aarde te beteugelen, landen fossiele brandstoffen zo snel mogelijk moeten afbouwen, ontbossing moeten stoppen en bebossing moeten bevorderen.

“Als je regering op die fronten echt alles doet wat ze kan, is dat geweldig en daar kun je je goed bij voelen. Maar voor zowat iedereen in de wereld is dat niet het geval”, zei ze.

Ter verdediging van Canada zouden sommigen beweren dat de totale uitstoot van broeikasgassen van het land een kleine fractie is van de wereldwijde uitstoot in vergelijking met de uitstoot in China of Amerika. Hoewel dit waar is, behoren de Canadezen, wanneer de uitstoot per persoon wordt uitgesplitst, tot de ergste uitstoters ter wereld.

volgens Wereldwijde koolstofatlas, staat het land op de vijfde plaats in de koolstofemissies per hoofd van de bevolking, met een gemiddelde van 14 ton koolstofdioxide per hoofd van de bevolking.

“Het is waar dat als Canada maar iets deed, we het niet zouden krijgen. [1.5 C] “Het doel, maar het is ook waar dat als China iets doet of alleen de Verenigde Staten iets doen, we dat doel niet zullen bereiken”, zei Fransen. Anders werkt de wiskunde niet. “

Bekijk | Waarom een ​​halve graad een groot verschil kan maken bij het stellen van klimaatdoelen:

Hoe het verhogen van de helft van de opwarming het klimaatrisico kan vergroten

Door de opwarming van de aarde te beperken tot 1,5 °C in plaats van 2 °C, zouden sommige eilanden boven water kunnen blijven en sommige soorten van uitsterven kunnen worden behoed. 4:55

Tip 5: Vraag om strikte rapportage van emissiegegevens

Het zou dwaas zijn te hopen dat politici zouden stoppen met het gebruik van retoriek om kiezers te manipuleren. Daarom zeggen beleidsexperts dat het belangrijk is dat zij en het publiek toegang blijven houden tot emissiegegevens van de regeringen van de wereld.

“Zelfs als een land een doel stelt met betrekking tot het basisjaar of de juiste maatstaf voor zijn eigen omstandigheden, zolang de boekhoud- en rapportageregels sterk zijn, zullen we dat kunnen begrijpen”, zei ze.

In Glasgow wordt momenteel onderhandeld over bepaalde rapportage- en boekhoudregels voor de Overeenkomst van Parijs Verbeterd transparantiekader. Fransen zei dat ze collega’s heeft die nauwlettend in de gaten houden.

Terwijl politici rond cijfers en percentages dansen, is de klimaatcrisis een wereldwijd probleem dat zich niet bezighoudt met grenzen en politieke ideologieën.

“We moeten wereldwijd netto nul bereiken”, zei Fransen.

“Het maakt niet uit waar je bent of waar je vandaan komt, je kunt altijd een gesprek vinden over waarom je hier niet verantwoordelijk voor gehouden zou moeten worden… [but] Dit moment gaat over leiderschap. Het gaat om escalatie. Het gaat erom dat iedereen ontdekt wat ze kunnen en kunnen.”

Een bord op een gebouw in Glasgow ‘Everyone talks no business’. Beleidsexperts zeggen dat een manier om klimaatbeleidslawaai te filteren, is te focussen op de vraag of regeringen concrete maatregelen hebben genomen om de doelen die ze verkondigen te ondersteunen. (Alberto Bezzali/The Associated Press)