10 mei – Amsterdam, Nederland

In april 1972, The dankbare dood Ze toerden door het inmiddels beroemde Europa ’72. De band trad van 7 april tot 26 mei 22 keer op, resulterend in de mijlpaal Triple Live LP, Europa ’72 Uitgebracht in oktober van dat jaar. Om de historische tournee van de band in het buitenland te vieren, blikt Zambezi Europe terug op elk van de 1972 Greatfull Dead-shows.

De dankbaar dood Tijdens de Europa ’72-tour namen de band en hun 50-tal band, familie en vrienden een tweedaagse vakantie om de modder van het doorweekte Pickershaw-festival in het noorden van Engeland weg te spoelen. Toen ze het Vijfde Land binnenkwamen, speelde de band in het buitenland en landde in Nederland voor twee shows. Eerst voor gitaristen Jerry Garcia En Bob Veerfascistisch Phil LeshoToetsenbordartiesten Ron “Pickpen” McKernon En Keith CatoxDrummer Bill Grootsman en zanger Donna Jean Gottcox Een concert op woensdag 10 mei in Concertgebouw, Amsterdam.

Concertzbov wordt beschouwd als een van de akoestisch mooiste concertzalen ter wereld en treedt regelmatig op als de thuisbasis van de Royal Concertzbov Band. De Concertgebouw website Verklaart zijn geschiedenis, (vertaald uit het Nederlands):

Het was 15 september 1881. Zes vooraanstaande burgers kwamen in Amsterdam bijeen om een ​​’tijdelijke opdracht voor de bouw van een concertzaal’ op te richten. Om gesloopt te worden door Parks in Plantage, Felix Meridis is te klein, Polis vor Voxviljit is oncomfortabel en staat bekend onder de naam slechte akoestiek. Een paar maanden geleden hekelde het Amsterdamse weekblad de vernederende staat van het muziekleven in de hoofdstad. “Als alle zichzelf respecterende stadsbestuurders in het buitenland zorgen voor goede concertzalen, is het voor onze regering geen zaak van de overheid om de regel van de kunst te gebruiken”, aldus het weekblad.

Concertgebouw eind 1886 voltooid. Maar door wantrouwen van betalers en de nodige worsteling met de gemeente Nieuwer-Amstel, waaronder straataanleg, toegangswegen en distributie van straatverlichting, gaat het langverwachte gebouw pas op woensdag 11 april 1888 open.

Concertgebouw heeft twee populaire concertzalen, namelijk de Grote Zaal (1974 zitplaatsen) en Kleine Zaal (437 zitplaatsen) en de onlangs geopende Koorzaal (150 zitplaatsen). De combinatie van twee zalen van wereldklasse (grote en kleine zaal) maakt Concertzbo de mooiste concertzaal ter wereld

The Concertz heeft een rijke traditie van de beroemde concerten van grootheden als Gustav Mahler, Richard Strauss, Bernard Heiding, Jewish Menuhin, Jesse Norman, Vladimir Horowitz, Cecilia Bartoli, Louis Armstrong, Sting en anderen.

Paul McCartney & Wings kozen de naam Concertzbov voor het nummer “Rock Show” van hun album uit 1975. Venus & Mars. De melodie van het nummer verwijst ook naar Madison Square Garden en de Hollywood Bowl.

De eerste set opende met “Bertha” en sloot af met “Casey Jones”, de tweede opende met “Truck” en eindigde met “Not Fat Away”. Dit is de tweede keer dat alle vier de nummers op de tour dezelfde ruimte hebben gevuld, en het zal nog een keer worden herhaald voor het einde van de tour.

Na “Bertha”, “Howdy!” Veer heette het publiek welkom bij het concert.

“Als de zon langzaam ondergaat in het westen,” vervolgde Weir, “dan gaan we een lied zingen over het Amerikaanse Westen – het gaat zo gebeuren”, voordat “ik en mijn oom” beginnen.

Aan het einde van het nummer instrueerde een onbekende Nederlandse spreker het publiek om geen flitsfotografie te gebruiken. Pigpens “Mr. Charlie kreeg toen de 14e show van de tour, een van de vier nummers die hij op de eerste set zong en nog een nummer op de tweede set.

Na Pigpens “next time you see me” riep een van de aanwezigen de vraag naar “El Paso” op en legde uit dat de Veer-band er omheen zou kunnen gaan, andere verzoeken zou krijgen en het niet zou krijgen. Anderen zijn vergeten hoe ze moeten spelen.

“Dit volgende nummer is opgedragen aan de staat Texas”, zei Veer voordat hij de band door de kaart leidde om aan El Paso’s verzoek te voldoen. Later in de openingsset introduceerde Garcia de “Tennessee Jet” met een op Amerikaanse geografie gebaseerde grap dat het lied ging “over een plaats die beroemd is om whisky”.

Voorafgaand aan de “Band in the Band”-show, veranderde Bobby zijn gebruikelijke welkom bij Donna en voegde hij aan het publiek toe: “We gaan door en zijn anders.” “Europa ’72 was een van de langst presterende 22 shows op tour en zorgt voor een inspirerende ontwikkeling en oogverblindende interactie tussen de muzikanten op het podium.

De eerste set bevatte de originele versie van “He Gone” Europa ’72 Live-album. Dit is de achtste keer dat de band hun debuutnummer speelt tijdens een tournee in Denemarken op 17 april. Grateful Dead schrijver/biograaf Blair Jackson schreef de liner notes als onderdeel van de show van 10 mei. Europa ’72: complete records Box Set gaf ook informatie over dit optreden en de volgende release van deze versie van “His Con”:

Eindelijk moet ik iets van mijn borst halen. Tot een paar jaar geleden, toen ik Bob Mathews interviewde, de geluidsleider van de Europa-tour, heette het het boek dat ik aan het schrijven was. Bedankt Ted Gear Ik heb geleerd hoe uitgebreid de doden hun stem uitbrachten over nasynchronisatie Europa ’72 Het album waar ik het meest van hield. Dat klopt. Ik heb hier geen filosofisch probleem mee. Maar pas onlangs, nadat ik de Europa 72-tour in detail had gelezen, realiseerde ik me dat de stem van “hij is weg” – “oh-oh-oh, ik kan hem niet terugbrengen” niet in 5. / 10/72 toont Amsterdamse albumversie met opzet genomen; In feite komt Koda niet voor in een van de zes versies van het nummer dat in Europa wordt gespeeld. In plaats daarvan ging het in première op 16 juli 1972 in het Dillon Stadium in Hartford, Connecticut, in de regel een concert dat ik echt bijwoonde. Maar na de tour door Europa werden de stemmen van het album “Live” aan de studio toegevoegd terwijl Matthews de banden mixte. Ik heb niet geklaagd, weet je nog – Koda heeft het nummer verbeterd, maar het was nogal schokkend om eraan herinnerd te worden dat het niet in de eerste edities was.

De boxed set versie van “His Con” behoudt over-nagesynchroniseerde stemmen, compleet met de hierboven genoemde gecodeerde Jackson. Volgens Gastartikel op Steven Seacrist’s Grateful Dead Guide beschrijft over nasynchronisatie Europa ’72En elders bevestigd / geraden: “de originele albumversie was versneld zodat het een halve stap scherp was, terwijl de boxset” het repareert.”

Sekrist voegde toe: “Het nummer werd volledig nagesynchroniseerd in Keith’s pianoalbum en voegde veel verfraaiing toe.” In andere opnames van de show van 10 mei kun je de onbewerkte uitvoering van “He’s Gone” horen (zie) Archive.org)

De eerste set was “Jack Straw”, de eerste echte show van het Ted-nummer waarin Garcia de helft van de teksten zong. De vorige nummers werden volledig gezongen door Veer. Het Nieuwe Testament was te veel nagesynchroniseerd en opgenomen in de verzen van Jerry en Bob Wallying Europa ’72 Editie van de show op 3 mei.

Een vurige en korte “truck” ontstak de tweede set, hevig bloedend als een opgewonden Grootsman-drumsolo. Billy’s slagen leidden tot het zingen van “The Other One”. Zoals vaak gebeurt tijdens deze tour, was “The Other One” bij Concertzbo de toegangspoort tot uitstekende ontwikkeling. Voor het 34 minuten durende (een van de langste reizen van de tour) Nederlandse publiek voor “The Other One”, waren Dead’s psychedelische karbonades veel scherper en verbeterd met de toevoeging van Keith Gotthox. Zowel verwarrend als melodieus, het rijke thema van “The Other One” gaat terug naar het tweede couplet van “The Other One” in een korte afleiding van “Bobby McGee”.

De vierde “wolfrat” die in Europa speelde, kwam daarna. Kreutzmann bracht later een 35-beat nummer uit genaamd “Beat It On Down the Line”. Pigpin’s laatste nummer kwam door zijn oprechte “The Stancer (Two Souls in Communion)”, gevolgd door Garcia’s “Ramble on Rose” en Merle Hoggard’s “Sing Me Back Home”.

Zonder Encore eindigde de tweede set en show “Sugar Magnolia” opnieuw met een rumoerige line-up voor “NFA” op “Going Down the Road Feeling Bad” als “Not Fat Away”.

Liever Lokale krant De beruchte recensie van de Amsterdamse show voor de NRCVerslaggever Peter de Vries beschreef de scène in het Concertgebouw:

Het geluidssysteem, dat hoog gestapeld en muurbreed was, was zeer goed geplaatst voor de zaal. Vlekkeloos werkende verlichtingsarmaturen, zelfs king size, het paneel werd besproeid met luchtreiniger met felle tinten en schemermist. De talrijke dampen en geuren die uit een grote rokende menigte kwamen, bleken helemaal in stijl met een kleurrijke display.

De recensent was misschien onder de indruk van de presentatie, maar wat de muziek betreft, schreef de Vries: “Ondanks meer dan vier uur (!) toegewezen voor het concert, was het publiek zeker sterk in de Great Dead-muziek.” Voice over instrument, geen echt spectaculaire momenten, geen pakkende, beslissende acties. Zeldzame interessante geluiden waren het duidelijkst in het mondharmonicaspel van organist Ron McKernan en in de muziek van Keith Godzilla. [sic] Hanky-dong valt aan op de piano.

Hier zijn enkele van de hoogtepunten van de 14e editie van de Great Dead Europe ’72 Tour:

Set één: Bertha, ik en mijn oom, dhr. Charlie, China Cat Sunflower> I Know You Rider, Black Throttle Wind, Loser, Next Time You See Me, El Paso, He’s Gone [1][2]Chinatown Shuffle, Playing in the Band, Big Railroad Blues, Jack Straw, Tennessee Jet, Big Boss Man, Greatest Story Ever Tolt, Casey Jones

Set To: Truck ” Drums> Another> Me And Bobby McGee> Another> Wharf Rat, Have To Hit It, Two Souls In Communication, Rumble On Rose, Sing Me Back Home, Sugar Magnolia> Fade Away> Coin Down The Road Feeling Vleermuis> Vet weg

Opmerkingen:

• [1] geplaatst op Europa ’72
• [2] geplaatst op De Gouden Weg (1965 – 1973)

Stream hieronder de officiële opname van het concert van 10 mei 1972 van het Great Dead-concert in Concertzbo, Amsterdam, Nederland. Archive.org: