Wetenschappers zeggen dat de Grote Rode Vlek op Jupiter 190 jaar oud is

Jupiters Grote Rode Vlek

In de 17e eeuw richtten astronomen als Giovanni Domenico Cassini, Robert Hooke en Galileo Galilei voor het eerst een nieuw instrument, een telescoop, op de hemel en zagen een rode vlek op Jupiter. Cassini, die in 1665 met haar waarnemingen begon, noemde deze regio zelfs de ‘permanente plek’. Deze enorme oranje orkaan is een stormsysteem op de grootste gasreuzenplaneet in het zonnestelsel, en is al honderden jaren aan de gang… of is het al gebeurd? Op 17 juni 2024 onderzoekers Hij zei De Grote Rode Vlek die we vandaag op Jupiter zien, is niet dezelfde storm die astronomen in de 17e eeuw zagen. Onderzoekers zeiden dat deze storm ongeveer 190 jaar geleden ontstond. Maar dit maakt het nog steeds de langstlevende vortex in het zonnestelsel.

Onderzoekers gepubliceerd zij Peer-review De studie erin Geofysische onderzoeksbrieven Op 16 juni 2024.

Oud contract toch?

We wisten al dat de grootte en kleur van de grote rode vlek door de jaren heen gevarieerd is. In 1879 schatten wetenschappers dat de Grote Rode Vlek een doorsnede van 39.000 km had. Maar vandaag is de storm ongeveer 14.000 kilometer breed en rond van vorm. Momenteel gaat het om de diameter van de aarde.

Daarom besloten wetenschappers de historische gegevens van deze vluchtige storm met numerieke modellen te bekijken in een poging de aard en levensduur ervan te verklaren. Hoofdauteur Agustín Sánchez Lavega Van de Universiteit van Baskenland in Spanje Hij zei:

Uit metingen van afmetingen en bewegingen concluderen we dat het zeer onwaarschijnlijk is dat de huidige Grote Rode Vlek de ‘permanente plek’ is die door Giovanni Domenico Cassini is waargenomen. De “permanente plek” verdween waarschijnlijk ergens tussen het midden van de 18e en 19e eeuw; In dit geval kunnen we nu zeggen dat de levensduur van de rode vlek meer dan 190 jaar bedraagt.

Vroege aantekeningen

De zogenaamde permanente plek duurde van de 17e eeuw tot ongeveer 1713, toen astronomen het uit het oog verloren. Niet meer dan honderd jaar later, in 1831, begonnen astronomen opnieuw een ovale storm op te merken op dezelfde breedtegraad als de vorige permanente plek. Daarom hebben astronomiehistorici zich lange tijd afgevraagd of dit dezelfde plaats is of dat het een andere plaats is die op dezelfde locatie verschijnt.

Sánchez Lavega Hij zei:

Het was zeer stimulerend en inspirerend om te verwijzen naar de waarnemingen en tekeningen van Jupiter en zijn vaste plek door de grote astronoom Giovanni Domenico Cassini, en naar zijn artikelen uit de tweede helft van de zeventiende eeuw waarin hij het fenomeen beschrijft. We hebben deze waarnemingen eerder onderzocht en nu hebben we de resultaten gemeten.

Hoe werd het gevormd?

Recente waarnemingen van ruimtevaartuigen laten zien dat de Grote Rode Vlek ondiep en dun is. Daarom gebruikten de onderzoekers computermodellen om het gedrag van dunne wervelingen in de atmosfeer van Jupiter te analyseren. Onderzoekers hadden twee opties voor de vorming van de storm. Dit kan het resultaat zijn geweest van een enorme superstorm, het samensmelten van kleinere wervels, of misschien instabiliteit in de wind die leidde tot de vorming van een luchtcel.

Modellering heeft aangetoond dat anticyclonen die worden gegenereerd door grote stormen of fusies zullen resulteren in eigenschappen die verschillen van de Grote Rode Vlek die we vandaag de dag zien. Maar het atmosferische celmodel, dat voortkwam uit de instabiliteit veroorzaakt door de intense winden van Jupiter, paste goed. Dit patroon zou de ‘primaire Grote Rode Vlek’ creëren. De vroege vorm van de Rode Vlek krimpt dan uiteindelijk ineen, waardoor een compacte, snel roterende storm ontstaat.

De eerste tekeningen tonen in het verleden een meer langgerekte Grote Rode Vlek. Bovendien hebben wetenschappers gemerkt dat andere grote, langwerpige cellen op Jupiter in verschillende wervelingen veranderen.

In de toekomst willen wetenschappers graag weten hoe stabiel de Grote Rode Vlek is. Ze zouden ook graag willen weten of de Grote Rode Vlek zal blijven krimpen totdat hij uiteenvalt, of dat hij misschien stabiliteit zal vinden en nog vele jaren zal blijven bestaan.

Meer statistieken over de Grote Rode Vlek

De snelste windsnelheden van een anticycloon zijn ongeveer 450 km/u. De rode kleur is te danken aan chemicaliën in de atmosfeer. Sterke winden in de vortex verplaatsen ammoniakijsdeeltjes naar de bovenste laag van de wolken. Hierdoor worden ze blootgesteld aan de ultraviolette stralen van de zon, waardoor dit gebied weinig licht krijgt zonnesteek.

Kort gezegd: de Grote Rode Vlek van Jupiter duurde ongeveer 190 jaar, zeiden wetenschappers. Ze geloven dat het niet dezelfde storm is die astronomen in de 17e eeuw op Jupiter zagen.

Bron: Oorsprong van de Grote Rode Vlek van Jupiter

Via de Arabische Golf Universiteit

Lees meer: ​​Jupiters Grote Rode Vlek krimpt! kijk naar de foto's